ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ေပၚလစီ

မူဝါဒမ်ားအတိုင္းလိုက္ပါေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ လူထုအားလက္ေတြ႕က်ေသာ ေရြး ခ်ယ္စရာမ်ားကို ေပးေလ့ရွိသည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ သေဘာထားခ်င္းတူေသာ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္ျခင္း၊ ဦးတည္ခ်က္ ပိုမိုတိက်ေသာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ စည္းရံုးမဲဆြယ္ျခင္း၊ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ ပါတီေဆာင္ပုဒ္ကို ဖန္တီးျခင္းတို႔ကို လုပ္ေဆာင္သည္။ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း အေရးႀကီးသည္႔ အခ်က္မွာ ၎တို႔သည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ ရရွိရန္ အလားအလာ ပိုမ်ားေလ့ရွိသည္။

ႏိုင္ငံမ်ားစြာရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားသည္ မဲဆြယ္ရာတြင္ ပုဂၢိဳလ္ေရးအေျချပဳ သို႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆက္ဆံမႈကို အေျချပဳသည္႔ နည္းလမ္းမ်ားမွ ဖယ္ခြာ၍ မဲဆႏၵရွင္မ်ားထံ အေရာက္သြားကာ အစီအစဥ္မ်ားအေပၚ ပိုမို၍ အေျချပဳေသာ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားဆီသို႔ ကူးေျပာင္းရန္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ေနၾကသည္။

ေအာင္ျမင္မႈရေသာ အစီအစဥ္အတိုင္းစနစ္တက်ေဖာ္ေဆာင္သည္႔ ပါတီမ်ားသည္ အျခားပါတီမ်ားတြင္ မရွိေသာ မည္သည့္သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားကို ျပသၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ ေအာင္ျမင္မႈသည္ ၎တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ တိုင္း ျပည္၏ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာလာမႈ သို႔မဟုတ္ အစိုးရ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိမႈတို႔ႏွင့္ မည္သို႔ဆက္စပ္ေနသနည္း။ ႏိုင္ငံ ေရးသမားမ်ား၏ အျပဳအမူအေပၚ သက္ေရာက္မႈရွိေစေသာ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းမ်ားက မည္သို႔ေသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိသနည္း။ အစီအစဥ္အတိုင္း စနစ္တက်ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာပါတီမ်ားသည္ ပိုေကာင္းေသာ ဝန္ေဆာင္မႈကို ေတာင္းဆိုေနသည့္ ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ အတူတကြစဥ္းစားရန္ လိုအပ္ပါသနည္း။

ဤစာအုပ္သည္ အလားအလာမေကာင္းေသာ အေျခအေနမ်ဳိးမွာပင္ အစီအစဥ္အတိုင္း စနစ္တက်ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္သည္႔ ႏိုင္ငံေရးပံုစံကို မည့္သည့္အရာမ်ားက တြန္းအားေပး၊ အားေကာင္းေစသည္ကို ေလ့လာခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံ ေရးသိပၸံပညာရွင္ အဖြဲ႕သံုးဖြဲ႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအေပၚတြင္ အေျခခံထားသည္။ စာေရးသူမ်ားသည္ ဘရာဇီး၊ ဘူလ္ေဂးရီးယား၊ ဒိုမီနီကန္ ရီပတ္ဘလစ္၊ အိႏိၵယ၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ယူကရိန္း၊ ထိုင္ဝမ္၊ တူရကီ၊ ဇမ္ဘီယာ စေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွ သင္ခန္းစာမ်ားကို ရယူကာ ဒီမိုကေရစီနည္းက် တာဝန္ယူမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံသား - ႏိုင္ငံေရးသမား တို႔အၾကားအခ်ိတ္အဆက္တို႔အေပၚ ေခတ္အမွီဆံုးႏွင့္ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုး သုေတသနျပဳခ်က္မ်ားကို အသံုးျပဳ ေလ့ လာေရးသားထားသည္။